کد مطلب:141871 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
عون بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب
«عون» پسر «عبدالله جعفر بن طیار» و مادرش زینب كبری علیهاالسلام، دختر امیرمؤمنان علیه السلام است. سیره نویسان نوشته اند: وقتی امام حسین علیه السلام از مكه خارج شد، عبدالله بن جعفر نامه ای را برای امام ارسال داشت كه در آن از امام درخواست كرده بود كه از عزم خود بازگردد. عبدالله بن جعفر نامه خود را توسط فرزندش عون و محمد به سوی امام فرستاد، بعد از آن، عبدالله به سوی «عمرو بن سعد بن عاص» والی مدینه رفت و از او برای امام حسین علیه السلام امان درخواست كرد. او هم به امام نامه ای نوشت و آن را توسط برادرش یحیی به سوی امام فرستاد. عبدالله هم او را همراهی كرد تا این كه در ذات عرق آنها امام حسین علیه السلام را ملاقات كردند. حضرت نامه را مطالعه فرمود و از درخواست آنها سر باز زد و
فرمود: «انی رایت رسول الله فی منامی، فامرنی بما أنا ماض له؛ من در خواب رسول خدا را دیده ام، پس ایشان مرا به ادامه راه امر كرده اند. بنابراین من به همان چیزی كه مرا امر فرموده است، عمل می كنم» پس از آن، امام پاسخ نامه را به عمرو بن سعید نوشتند و از آن دو نفر جدا شدند. آنها نیز بازگشتند. آخرالامر، عبدالله بن جعفر به دو فرزندش عبدالله و محمد سفارش كرد كه همراه امام حسین علیه السلام باشند. [1] .
فرمود: «انی رایت رسول الله فی منامی، فامرنی بما أنا ماض له؛ من در خواب رسول خدا را دیده ام، پس ایشان مرا به ادامه راه امر كرده اند. بنابراین من به همان چیزی كه مرا امر فرموده است، عمل می كنم» پس از آن، امام پاسخ نامه را به عمرو بن سعید نوشتند و از آن دو نفر جدا شدند. آنها نیز بازگشتند. آخرالامر، عبدالله بن جعفر به دو فرزندش عبدالله و محمد سفارش كرد كه همراه امام حسین علیه السلام باشند. [1] .
[1] الارشاد، ج 2، ص 68 و 69؛ الكامل في التاريخ، ج 2، ص 548، گفته شده علت عدم همراهي عبدالله بن جعفر با امام حسين عليه السلام اين بود كه نابينا شده بود.